Ik neem een moment om stil te worden. Te realiseren wat voor tofs mij is overkomen. Te erkennen dat ik nu al meer dan een jaar op zo veel hoogtepunten leef. Maar ook een moment om stil te worden en alles te laten zakken. Beelden die ik in Afrika heb gekregen een plekje te geven. Geluksmomenten proberen nog een keer te herinneren. En om het gemis naar al het tofs te waarderen als iets dankbaars.

Gisterochtend kwam ik aan op Schiphol. Staan daar lieve vriendjes/vriendinnetjes en familie! Ik ben een geluksvogel met jullie (dankjulliewel leukerds)! Een jaar als dit had ik nooit kunnen doen zonder een sterk thuisfront. Want ja, ik heb een aardig grote kater en gelukkig kan ik me dan realiseren dat er leuke Nederlanders bestaan!

Afrika heeft mijn ogen geopend in veel verschillende manieren. Om echte armoede, echte alcoholproblemen en andere problemen van dichtbij te hebben gezien was soms best pittig. Kinderen die vragen: 'Sla mij, sla mij dan zal ik luisteren.' Een gehandicapt jongetje dat 24/7 binnen zit omdat zijn ouders de school niet kunnen betalen. Een kinderdagverblijf waar 30 kinderen in een klein lokaaltje zich moeten vermaken met een stoel en een tafel, verder geen speelgoed. Een meisje van 18 jaar; hiv-positief, een peutertje van 3 jaar en zwanger.

Er zijn ook andere kanten. De kinderen zijn misschien wel de vrolijkste die ik heb ontmoet. Een vrouw die 2 middagen per week andere vrouwen vrijwillig helpt om Engels te leren. Een meisje dat mij een briefje gaf : 'I wish you could be my big sister.' Een oude meneer (mister potato) die ondanks dat hij geen familie heeft en in een bejaardentehuis zit toch mij te huwelijk heeft gevraagd en het maakt niet uit dat hij 74 is en ik 18 hoor (dat waren zijn woorden).

Ik had nooit het idee dat ik veel zou leren in mijn tussenjaar. Afrika heeft mij zo veel geleerd. Ik heb mezelf vreselijk uitgedaagd. Zo heb ik een doktor een dag geassisteerd (terwijl ik niks heb met bloed), een klif ingesprongen en met de haaien gezwommen (aan een touwtje en in een kooitje) en heb ik geleerd om met gehandicapte kinderen te werken. Ja ik mag best wel een beetje trots zijn op mezelf.

Het allermeest wat ik dit jaar heb geleerd is wat het betekent om gelukkig te zijn en te genieten van/met hetgeen wat je doet. Ik kan echt zeggen dat ik gelukkig ben geweest. Wat ik afgelopen jaar heb ervaren zal mijn streven zijn voor de toekomst; geluk. Het zit in mij om met kinderen om te gaan en om andere mensen te helpen. Dat zijn de dingen die mij gelukkig maken. Hoewel dit jaar misschien is afgelopen waarin ik dat voor volle 100 % heb kunnen doen, weet ik dat ik dit ook in de komende jaren op welke manier dan ook zal doen. Ik moet erop vertrouwen dat ik ook gelukkig kan worden zonder een tussenjaar. Geluk zit in de kleine dingen...

Dus ja, dit was het allerlaatste deel van mijn tussenjaar. Maar nee, ik stop zeker niet met hetgeen wat in mij zit uit te voeren. Het is geen tot nooit meer ziens naar mijn gastgezinnen (mijn Noorse gezin komt een aantal maanden in Nl wonen, en ja stiekem ben ik al een klein tripje aan het plannen naar Cambridge), het is geen tot nooit meer ziens naar ontwikkelingswerk. Het is niet het allerlaatste.