... een au pair!

Dinsdag 1 maart

Die dag begint heel rustig! Dinsdag is meestal de enige dag wanneer een wekker al om 9:30 uur af gaat (ik wil jullie verder niet jaloers maken hoor). Na het ontbijt ga ik met enorm veel plezier naar zangles! Vervolgens heb ik tot 3 uur vrij en die tijd neem ik dan om even rust te nemen. Vanaf 3 uur is het drukte met de kids. Geloof me, zorgen voor 3 kinderen kan soms best even pittig en lastig zijn. Na het eten vlieg ik de deur uit, op naar korfbal!

Pfoe pfoee, wat een zware dag! Neeee, de dagen doordeweeks zijn totaal niet zwaar. Genoeg tijd voor mezelf of om leuke dingen te doen. Ik ben begonnen met zangles en korfbal, dingen die ik al lange tijd wilde doen maar waar het toch niet van kwam in Nederland. Na een paar weken enorm veel koffie te hebben gedronken met alleen maar au pairs was ik er helemaal klaar mee. Het is heel vermoeiend om telkens nieuwe mensen te leren kennen (ook heel leuk).

Weekenden zijn hier echt een rommeltje. Elk weekend is er wel familie uit Zwitserland op bezoek waardoor we elk weekend minimaal één keer uit eten gaan en we op zaterdag leuke uitjes doen. Londen, mijn allereerste officiële voetbalwedstrijd en morgen een dagje naar Oxford! Genoeg te doen hier! Hoewel afgelopen weekend toch wel erg speciaal was; het jongste meisje mocht haar eerste echte verjaardag vieren (29 feb)! Dit werd natuurlijk groot gevierd en het was erg leuk om mee te maken. Dat zijn echt de momenten waarin je je deel van het gezin voelt.

Toch heb ik maar liefst 1 drukke week gehad: de vakantieweek van de kinderen. Een week lang voor 2 kids van 9-18 uur zorgen is vermoeiend. We hebben wel allerlei leuke dingen gedaan zoals bowlen, koekjes bakken en ontiegelijk veel naar de speeltuin. Door deze week is de band tussen de kids en mij is nog beter geworden dan daarvoor. Want wat zijn ze lieve schattige dropjes! De oudste is soms heerlijk aan het puberen, de jongste twee kunnen ook vreselijk hard krijsen, maar tja dat zijn kinderen; als ze het ergens niet mee eens zijn laten ze dat duidelijk weten.

Vorig weekend had ik het erover met een Australisch meisje of het wel of niet raar was om te zeggen. Eigenlijk vonden we allebei dat het wel kon. Dus bij deze zeg ik met enorm veel blijdschap: 'Ik ben gelukkig.' Ja echt waar! Mijn werk is geweldig, ik doe genoeg leuke dingen, voel me helemaal uitgerust & ik merk dat mijn 'Nederland front' achter mij staat.

Keerzijde van het gelukkige tussenjaar is dat het toch best wel verslavend is en dat ik er enorm tegenop zie om volgend jaar weer naar het 'normale' Nederland te gaan. Tot die tijd staan er gelukkig nog genoeg avonturen op mij te wachten waar ik eerst van ga genieten!