'Musungu, Musungu!!!' Afrikaanse kids schreeuwen ons dit na, als wij in een busje weer terug naar het vrijwilligershuis gaan. ' Musungu'  betekent ' blanke duivel.' Gelukkig zijn ze het meer als een bijnaam voor ons en mag ik hopen dat ze ons niet als duivels zien haha... Afrika is zooooo gaaf! Twee weken geleden kwam ik vermoeid na een reis van 26 uur aan in het prachtige geweldige Livingstone. De mensen waren nieuw, het werk was nieuw en heel Afrika was nieuw. Best wel even wennen allemaal. Sinds afgelopen week heb ik al aardig mijn plekje gevonden en begin ik toch wel steeds meer en meer verliefd te worden op Afrika..

Week 1 gaf ik 4/5 kinderen met een leerachterstand les. Het gaat er hier allemaal wel wat anders aan toe dan in Nederland. Zo verlaat de leraar graag zijn lokaal en gaat dan lekker in het zonnetje koffie drinken terwijl de vrijwilligers voor de klas staan. De klassen zijn ook overvol en het lokaal is in een betonnen loods. Ik ging naar Linda School, wat een van de armere scholen is in Livingstone. Ik vond her werk enorm tof en verrassend voor mijzelf want ik vond het enig om voor de klas te staan. Als je dag twee het klaslokaal binnenloopt en een van de kinderen op het bord heeft geschreven 'I love teachers,' okee ik was verkocht.

Afgelopen week ben ik elke ochtend naar ' Chesire Home'  gegaan. Dit is een opvangtehuis/school voor ong 20 gehandicapte kinderen/tieners. Dit was best wel heftig en pittig. Ik heb zelf helemaal geen ervaring met gehandicapte kinderen en alleen al voor ze zorgen is een grote uitdaging. Al helemaal omdat deze leraressen ook graag koffie in de zon drinken of gewoon helemaal niet op komen dagen. Daarnaast hebben ze afgelopen week ongeveer 10 minuten per ochtend les gegeven.. Afgelopen dinsdag zat ik een kwartier met 13 zwaar gehandicapte kinderen alleen in een klaslokaal te wachten op de leraar. 2 vielen er in slaap, 1tje zat continu te huilen, de volgende probeerde uit het klaslokaal te ontsnappen en ook alle andere kids vroegen om aandacht. Dit zou allemaal echt niet mogen plaatsvinden.. Gelukkig helpt de organisatie hier mij wel heel goed en ik heb ook duidelijk aangegeven dat ik niet alleen met de kids wil zijn. 

Ja ' Chesire Home' is een enorme uitdaging. Ik kan er ook niet enorm veel doen omdat ik niet voor de klas mag staan (wat heeeel logisch is). Maar toch wil ik hier de komende twee weken graag elke ochtend naar toe. Ook deze kinderen zijn prachtig en ik ga graag met ze om. Afgelopen vrijdag las ik sommige een verhaaltje voor en dat vonden ze zo leuk. Daarom ben ik hier. Soms hoef je niet veel te doen maar is er zijn al meer dan genoeg!

Elke middag ga ik naar een ander project wat enorm tof is! Eentje vond ik zelf wel een echte eye-opener. Dat was een bejaardentehuis. Mensen worden hier gemiddeld 53 jaar. De bejaarden die in het tehuis zijn, zijn allemaal ouder dan dat en hebben weinig tot geen familie meer over. Ze zitten daar maar op de grond in d